Tuz

Dünyada hiçbir şey yaşamı tuz kadar

derinden etkilememiştir.

Eğer vücudun % 75’i su ise geri kalanı nedir? Belki de bu sorunun yanıtı

kimilerini şaşırtabilir. Aslında dikkatli bir okuyucu için bu sorunun yanıtı

çoktan verilmiştir. Daha önce dediğimiz gibi, canlı hücre sıvısı, yani stoplazma,

deniz suyuyla, daha doğrusu, yaşam öncesi deniz suyuyla özdeş ise, vücudun

geriye kalanını da tuz oluşturmaktadır. Biraz düşünüldüğü zaman bu yanıtın

hiç de şaşırtıcı olmadığını göreceksiniz. Neden? Ünsan vücudunu da, üzerinde

yaşadığımız gezegeni oluşturan elementler oluşturur. Başka bir deyimle insan

vücudu, genel olarak canlı, dünyayı oluşturan elementlerden meydana gelmiştir.

Proteininler, vitaminler, aminoasitler ya da enzimler, karmaşık molekül bağından

başka bir şey değildir.

Sadece insan vücudunun değil, bütün canlıların temel yapı malzemesi olan su

ve tuz, aynı zamanda her canlıda yaşamın sürekliliğini ve organizmanın doğal

ve doğru çalışmasını sağlar.

Doğada bulunan bütün tuzlar, denizlerin kurumasıyla, denizde bulunan

minerallerin arkaya kalması sonucu oluşmuştur. Denizdeki bu minerallerin neler

olduğunu ve ne miktarlarda olduğunu tahmin edebilmek o kadar zor değildir.

Deniz suyunda, dünyada bulunan ve su ile çözülebilen bütün elementler vardır.

Milyarlarca yıldır, yağmurlar aracılığıyla dünya yüzünde bulunan ve su ile

çözülebilen bütün mineraller denizlere ulaşmıştır. Dolayısıyla tuz deyince,

doğadaki hemen hemen bütün mineralleri içeren madde akla gelir. Tabiî ki bu

mineraller doğadaki temsil edildikleri miktarlar oranında da, deniz tuzunda

vardır. Bu nedenle kimi elementler, sodyum ve klorür gibi deniz suyunda ve

doğal olarak tuzda oldukça büyük miktarlarda temsil edilirken, kalium, kalsiyum,

magnesyum gibi elementler miktar açısından daha azdır. Bunun yanında tuzda

yaklaşık 84 elemen ve iz elementler mevcuttur.

Soframızdaki yediğimiz tuzun tuz olmadığını söylerken şunu kastediyoruz.

Endüstrileşme ile birlikte, özellikle ekonomik sebeplerden dolayı, en az seksen

dört elemente sahip olan tuz, rafine edilerek sadece sodyum ve klorür

elementine indirgenmiştir. Bu nedenle hemen hemen gerçek tuz elimizden

alınarak yerinesodyumklorür (NaCI) ile değiştirilmiştir. Sodyum klörür ile

gerçek doğal tuzuntatları aynı olmasa da birbirlerine oldukça yakındır.

Bu nedenle tuzun rafineedilmesiyle elde edilen Sodyumklorürü kimse fark

edememiştir. Bunun yanında,rafine edilmiş tuz, kaya tuzunun yanında oldukça

beyaz ve temiz göründüğü için,aynı zamanda da ucuz olduğu için, hemen herkes

 rafine edilmiş tuzu seçmiştir.Oysa tuz için tarihte savaşlar yapılmıştır. Altınla ölçülen

 tuz ile birçok ülkedeaskerlerin aylıkları ödenmiştir. Tuz tarihte bu kadar değerli ve

pahalı iken birdenyok pahasına düşmüştür. Uğruna savaşlar yapılan tuz, durup

 dururken neden bukadar ucuzlamıştır, yok fiyatına pazara sürülmüştür? Tuzun

bu kadar ayaklar altına düşmesi hiç kimseye garip gelmemiştir.

Aradan seneler geçti, dünya savaşları bitti, insanoğlu çağı deviren makineler

icat etti, bilim hemen her alanda en parlak noktasına ulaştı. İnsanoğlunun bu

başarılarının karşısında herkes mest olup kalırken, diğer taraftan da, dünyanın

hemen her tarafında insanlar kitlesel olarak hastalanmaya başladı. Ve bilim

toplumların kitlesel olarak sağlıklarının bozulmasına karşı çaresiz olduğunu

da inkârdan gelemedi. Sağlık sisteminin çıkmazı sadece bir ülkeyle kalmayıp

dünyayı sardı.

Özellikle son yüzyılda, denizlerden dünyanın en ücra köşesindeki tarım

alanlarına kadar, endüstrinin, özellikle kimya endüstrisinin kirletmediği alan

kalmamıştır. Ülkemizde rafine edilmiş tuzun ulaşmadığı yer yoktur. Birincisi

şehirli gibi yaşamaya duyduğumuz özlem ve özenti, ikincisi rafine edilmiş tuzun

beyaz ve sözüm ona temiz, taştan topraktan arındırılmış olmasıdır.

Tuz üzerine birçok kültürde, çeşitli seremoniler vardır. Özellikle kötü ruhları

kovmada, çevreye tuz serpilir. Bugün artık biliniyor ki, bu kötü ruhlar, aslında

çevrede pozitif yüklü, zararlı elektrik enerjisinden başka bir şey değildir.

Doğal tuzda 84 elemente kadar var olan zenginlik, rafine edilmiş tuzda bu sadece

sodyum klorüre (NaCl) kadar indirgenmiştir. Doğal tuz vücudun zorunlu bir

beslenme aracı iken, rafine edilmiş tuz vücut için agrasiv bir maddedir. Vücut bu

agrassiv maddeyi vücuttan atabilmek için ayrıca suya ihtiyaç duyar. Böbrekler

bu rafine edilmiş tuzu vücuttan dışarı atmakta güçlük çeker. Bu nedenle dışarı

atamadıklarını da, vücut en önemli rezervlerini kullanarak nötrleştirmeye,

özellikle kemikler ve eklemler üzerinde biriktirmeye başlar. Bunun sonucu

romatizma, gut, artrit ve arthrose (sürekli eklem acıması) gibi kemik ve eklem

hastalıkları oluşur.

(“yaşamın gizemi su ve tuz” yakamoz tuz ve yayıncılık 2008 basım)